Soru: Selamun Aleykum. Bir arkadaş duanın sonunda elhamdulillahirabbilalemin denir mi demiş, sizlere sizde Kur’an’da ve Sünnette böyle bir şey yok demişsiniz! Ben size bir ayet atayım inşallah onu düzeltirsiniz!

Allah-u Teâlâ şöyle buyuruyor:

دَعْوٰيهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللّٰهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ وَاٰخِرُ دَعْوٰيهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

“Orada onların duaları; Ey Allah’ım! Seni noksan sıfatlardan tenzih ederiz, Senin şanın pek yücedir! demektir. Aralarındaki dilekleri ise, selamdır. Onların dualarının sonu ise; Alemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun, sözüdür.”

Yunus Suresi 10

Yani cennetlik bir Müslümanın duasının sonu Allah’a hamd ile sonlanması en güzelidir.

Cevap: Mesele sizin dediğiniz gibi değil! Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) dua ettikten sonra ya da nasihat ettikten sonra elhamdulillahirabbilalemin demiyor! Biz Kur’an ve Sahih Sünnet ile amel ediyoruz! Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in yapmadığı hiçbir şeyi deyapmayız! Siz bize dua ettikten sonra elhamdulillahirabbilalemin demenin delilini gösterebilir misiniz!?

Kur’an Okuduktan Sonra Yapılan Dua

Aişe (Radiyallahu Anha) şöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), bir mecliste oturduğunda veya Kur’an okuduğunda ya da namaz kıldığında mutlaka şu kelimelerle mühürlerdi. (Yani sona erdirirdi):

سُبْحَانَكَ، وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ، وَأَتُوبُ إِلَيْكَ

Aişe (Radiyallahu Anha) şöyle dedi:

Ey Allah’ın Rasulü! Ben görüyorum ki, sen bir meclise oturduğunda veya Kur’an okuduğunda ya da namaz kıldığında mutlaka şu kelimelerle mühürlüyorsun. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Evet! Kim hayır konuşursa, bu dua, o hayrın üzerine bir mühür olur. Kim de şer konuşursa, bu dua, ona kefaret olur.”

سُبْحَانَكَ، وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ، وَأَتُوبُ إِلَيْكَ

“(Ey Allah’ım!) Seni hamdin ile tesbih ederim. Senden başka hakkıyla ibadet olunan hiçbir ilah yoktur! Senden bağışlanma dilerim ve Sana tevbe ederim!”

Nesei Sunenu’l-Kubra 10067, Nesei Amelu’l-Yevm Ve’l-Leyle 308, Ahmed bin Hanbel Müsned 6/77, İbni Ebi’d-Dünya, Taberani Dua 1912, Hakim Müstedrek, Beyhaki, Tergib ve Terhib 3/359