İsmi Hatim el-Esam olan bir adam vardı. Hacc ibadetini yerine getirmek istiyordu. Çocukların topladı ve onlara;
Ey Evlatlarım! Ben hacca gitmek istiyorum ne düşünürsünüz? dedi.
Hepsi birden ağlamaya başladılar ve bizi kimsesiz bırakıp gideceksin! Peki, kim bize yiyecek ve içecek getirecek? dediler.
Adamın bir de Allah’ın kendisini tevekkül niyeti ile yetiştirdiği bir kızı vardı. Bu kız onlara şöyle dedi;
Babamı rahat bırakın! Bilin ki, rızık veren babam değildir! Rızkı veren Allah’tır!
Buna müteakiben adam yola çıktı. Kızlar o gece aç yatmışlardı ve kızgın bir şekilde o tevekkül ehli olan kıza söylenip duruyorlardı! Tevekkül ehli olan kız da;
Ey Allah’ım! Beni onlara karşı utandırma, diye dua ediyordu.
O sırada şehrin emiri, evlerinin yanından geçiyordu ve yanındakilere;
Benim için şuradan bir su isteğin, dedi. Hatim el-Esam’ın ailesi ona temiz bir sürahide tadı güzel bir su gönderdiler.
Emir suyu içti ve;
Bu kimin evidir, diye sordu. Ona;
Hatim el-Esam’ın evidir, dediler. Bu yapılan güzel ikramdan dolayı kabın içerisine bir deste altın attı ve yanındakilere dönerek;
Kim beni seviyorsa yaptığımın aynısını yapsın, dedi.
Ardından askerler hep birden yanlarında bulunan paraları kabın içine attılar.
Bunu gören tevekkül ehli kız ağlamaya başladı!
Annesi de ona;
Artık ağlama kızım! Bak Allah rızkımızı genişletti, dedi.
Kız da annesine;
Ey anneciğim! Allah’ın yarattığı biri bize baktı ve bizim zengin olmamıza vesile oldu.
Peki, Allah-u Teâlâ bize bakarsa nasıl olur, diyerek karşılık verdi.
Her Güne Bir Ders 435