بِسْمِ اللهِ، اَلْحَمْدُ ِللهِ وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى رَسُولِ اللهِ وَ بَعْدُ

Soru: Bir kardeşimiz:

“Ölmüş insanların işitmediğini kabirlerde okunan Kur’an’ın ölüye fayda vermediğini öğrendik. Peki, kabir duası yapmamız normal midir? Bu konu hakkında bilgi verir misiniz? Ölüler işitmiyor ise neden kabir duası yapıyoruz?” diye sormuş.

Cevap: Çünkü Rabbimiz Tebâreke ve Teâlâ böyle yapmamızı istiyor! Müslim’de ki hadiste Allah-u Teâlâ Cebrail (Aleyhisselam)’ı Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e göndererek ölülere dua etmesini yani kabir duası yapmasını emretmiştir. Bizimde bu şekilde yapmamız gerekiyor.

Aişe (Radiyallahu Anha) şöyle dedi:

“Size kendimden ve Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’den söz edeyim mi, diye sordu?

Biz:

−Evet, dedik.

Aişe (Radiyallahu Anha) şöyle dedi:

−Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in yanımda kaldığı gece geldi ridasını ve ayakkabılarını çıkardı ve onları yere bıraktı. İzarının bir ucunu yatağa serdi ve yanı üzere yattı. Fazla zaman geçmeden o benim uyuduğumu sandı, yavaşça ridasını aldı, yavaşça ayakkabılarını giydi, yavaşça kapıyı açtı ve çıktı. Sonra kapıyı yavaşça kapattı. Ben de çarımı başımın üzerine saldım, başımı da örttüm. Sonra izarım ile de kapandım. Sonra Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in izinden yola koyuldum.

Nihayet Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Baki mezarlığına geldi. Uzunca ayakta durdu. Sonra üç defa ellerini kaldırdı, sonra döndü, ben de döndüm. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) hızlandı, ben de hızlandım. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) koşmaya başladı, ben de koştum. Daha da hızlı koşmaya başladı, ben de daha da hızlandım. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’i geçtim, içeri girdim. Daha henüz uzanmıştım ki Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’de içeri girdi.

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):

−‘Ne oluyor ey Aişe, göğsün inip kalkıyor, karnın da şişmiş’ dedi.

Bende:

−Anam babam sana feda olsun ey Allah’ın Rasulü dedim ve Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e durumu bildirdim.

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):

−‘Benim önümde gördüğüm karartı sen miydin’ dedi.

Ben:

−Evet, dedim. Göğsüme parmağı ile itti, göğsüm acıdı.

Sonra Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):

−‘Allah’ın ve Rasulünün sana haksızlık edeceğini mi zannettin?’ dedi.

Ben:

–İnsanlar her neyi gizlese Allah onu bilir dedim.

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):

−‘Evet’ dedi.

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle dedi:

−‘Cebrail Aleyhissellam bana geldi ve seslendi. Sesini senden gizledi. Ben de ona karşılık verdim. O’na verdiğim karşılığı da senden gizledim. Sen buradayken Cebrail Aleyhissellam yanına girmezdi. Çünkü sen elbiselerini çıkarmıştın. Ben senin uyuduğunu sanmıştım. Seni uyandırmak hoşuma gitmedi ve yalnızlıktan korkacağından çekindim. Cebrail Aleyhissellam bana dedi ki:

−Rabbin sana Baki’dekilere gitmeni onlar için mağfiret dilemeni emrediyor’ dedi.

Ben:

−Ey Allah’ın Rasulü bir kabre gittiğimde ne söyleyeyim diye sordum.

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):

‘Selam size ey mü’minlerin ve Müslümanların diyarında bulunanlar. Allah bizden önden gidenlere de, geriye kalanlara da rahmet etsin. Bizler de inşallah size kavuşacağız, de’ buyurdu.”

Müslim 3/14, Nesei 1/286, 2/160, 161, Abdurrezzak 3/570, 571, Ahmed 6/221

سُبْحاَنَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ